Maart 2014. Ik lig in bed met vier weken oude Lotus. Mijn wereld is klein - bestaat uit bed, baby, borsten. Mijn telefoon fluit- een whatsappje. Met mijn rozige melkhoofd open ik 'm, verwacht een felicitatie. Ik moet drie keer lezen. Leg Lotus even neer.
Ik heb je manuscript net gelezen.
Prachtig! Wat een bijzonder verhaal.
Wie is dit?
Ik wil graag met je over de uitgave spreken.
Wacht eens even.
Ik neem maandag contact met je op.
Verdomd de uitgever!
Mijn hoofd begint weer te werken. Dat is ook zo. Ik had een boek geschreven. En ik zocht een uitgever. De wereld wordt weer wat groter. Er bestaat naast de Baby opeens ook weer een Boek.
In de laatste maanden van mijn zwangerschap had ik de tijd en de geest om Fok nog een allerlaatste keer te herschrijven. Met mijn voeten op een kruk trok ik de kreukels uit het verhaal. De laatste correcties. Nadat ik van drie verschillende mensen de tip kreeg om die leuke uitgever Elikser in Leeuwarden eens te proberen, besluit ik dat in week 40 van mijn zwangerschap te doen. Ook al had ik er niet zoveel geloof meer in - want ik zal de zaken niet mooier voordoen dan ze zijn - ook ik had al een flink aantal afwijzingen van uitgevers binnen gekregen.
April 2014. Een maand na Jitske haar berichtje reis ik naar Leeuwarden. Vanaf Terschelling, waar mijn Lotusje bij haar opa en oma is, neem ik de boot in de vroege ochtend. Dat geeft mij een nostalgisch gevoel. Het wad als uitvalsbasis, de roze frisse ochtendlucht, de zoute waddengeur. En Leeuwarden, de schepen in de singel - mijn geboortestad.
September 1976. Mijn ouders wonen op het schip en mijn moeder staat op springen. Vlak voor de uitgerekende datum leggen ze de tjalk voor het oude Diakonessehuis in de Prinsentuin. Op het moment dat de weeën beginnen, wrikken ze met het roeibootje naar de andere kant van de singel en moeders waggelt naar het ziekenhuis. Daar - in een kamer met uitzicht op het schip - word ik op 11 september geboren. Het ziekenhuis is een verlengde van het schip - mijn vader komt regelmatig eten in de kraamkamer, de verpleegsters buurten op het achterdek. Mijn ouders hebben een 'bakkie' waarmee ze met elkaar spreken terwijl ze door het raam naar elkaar zwaaien. Mijn vader hoort vanuit de roef dat ik de hik heb. Leeuwarden is een verlengde van mijn scheepswieg.
April 2014. Elikser is een klein winkeltje op de hoek van de Ossekop - bomvol met boeken. En een bevlogen uitgeefster die vol enthousiasme over mijn boek praat. Ze had het boek in een ruk uitgelezen op Texel en was zo onder de indruk dat ze me meteen wapte. Het voelt goed, maar ook wat onwennig, zo'n positieve uitgever, na die keiharde afwijzingen.
Daarna zit ik op een terrasje aan de singel, in de lentezon. Ik weet het. Hier ga ik mijn boek uitgeven. Op mijn geboortegrond. Het voelt alsof ik mijn eigen verhaal terugbreng naar de plek waar het vandaan komt. Op de plek waar mijn vader aangifte deed van mijn geboorte, doe ik, twee maanden na de geboorte van mijn eigen dochter, aangifte, of zeg uitgifte - van mijn boek. FOK is officieel geboren. In Leeuwarden. Net zoals ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten